نه!!!! ديگه جواب نمي دن!! هيچ كدومشون. نمي تونن اون جوري كه مي خوام داد بزنن. نامجو داره چرت وپرت مي گه. پينك فلويد هم داره ادا در مي آره. حتي شهرام ناظري هم ديگه آرومم نمي كنه.خسته شدم.
پا مي شم شال و كلاه كرده نكرده مي زنم بيرون. ماشينو بر مي دارم ميرم. اولش نمي دونم كجا. همين جوري الكي تو شهر مي چرخم. آخرش مي زنم به كوه. با ماشين. خاموش مي كنه. پياده مي شم. هنوز تا اون بالا خيلي مونده. صندوق عقبو باز مي كنم و به همش مي ريزم. يه تيشه كوچيك توشه. از اون موقعي كه بابا هنوز مي تونست كوه بره. برش مي دارم و مي رم بالا.
درختا كرك و پرشون ريخته. از سرماس. ولي هنوز زنده ان. منتظر بهارن. خب اونا هم به آسمون نزديك ترن، هم زمينو بيشتر از من و تو مي شناسن. بهار از هر طرف كه بياد اونا زودتر باخبرمي شن.
از كنار بعضي هاشون كه رد مي شي يه تكوني مي خورن. نمي دونم چرا. محل نمي ذارم. خسته نشدم. همين جوري واميسم. بر مي گردم و يه سنگ بر مي دارم. با همه قدرتم پرتش مي كنم.هییییییف!!!می ره به سمت شهر!!! هنوز به زمين نرسيده برمي گردم و بازم بالا ميرم.
مي رسم اون بالا. اون درخته كه هميشه زير سايه اش لم مي داديم و چايي مي خورديم رو مي بينم. معطل نمي كنم. محكم مي زنم تو كمرش.
-آي!!!
داد مي زنه. اما نه!!!! از درد نبود. بيشتر انگاري جا خورد تا دردش بياد. تا برگرده و ببينه كيه من تيشه رو باز بالا بردم و مي زنم.
-اوي!!!!!!
بازم نه!!!هنوز داره تعجب مي كنه.
-آآآآآخخ!!!
انگار داره مي گه چرا مي زني؟ بازم مي زنم. بازم مي زنم. بازم ....
.
.
.
.
آها!!! داره مي شه. خودشه!! من مي زنم. اون داد مي كشه. عشق مي كنم. ضجه مي زنه. وسط زخمش مي زنم تا بيشتر حال بده. آخيش!!!! چه حالي مي ده اين بالا!!!!
.
.
.
.
تتق تق ترق!!!!
مي افته!! يه نگاه بهش مي اندازم. تيشه رو كنارش تو زمين مي زنم و دور و برم رو نگاه مي كنم. تازه مي فهمم همه درختا دارن منو نگاه مي كنن. كرك و پر همه شون ريخته!!!!!
مي شينم رو كنده درخت. با غرور بقيه رو نگاه مي كنم. مي فهمم وقتي لبخندمو مي بينن چه حالي دارن!!!!
باد مي آد. مي خواد ببينه چه خبره. درختا شروع مي كنن داد و هوار. شاكي ان. همه شون. باد هم ازشون دفاع مي كنه. اووووووووه!!!!
حالا همه شون دارن داد مي زنن.اوهو!!!! دِهه!!! عمرآ اگه سمفوني شون به قشنگي سولوي من بشه!!!! اصلاً!!!! الكي دارن خودشون رو خسته مي كنن.
.
.
.
اَاَاَه!!!! ديگه دارن شورش رو در مي آرن. اومديم اين بالا راحت باشيم ها!!! اينام دارن چرت و پرت مي خونن.
پا مي شم. تيشه رو بر مي دارم... يه كم آروم مي شن. چند تايي شون هنوز دارن مي خونن. اما همه دارن منو نگاه مي كنن.
يه نگاه بهشون ميندازم. تيشه رو مي آرم جلو خودم. با انگشت تيغش رو لمس مي كنم. زير چشمي درختا رو مي پام. اونام دان منو نگاه مي كنن. هنوز يه چندتاشون دارن مي خونن. باد هم داره منو نگاه مي كنه.
دستمو از رو تيغه بر مي دارم. همون جوري، بدون اينكه جهتش رو عوض كنم مي برم بالاي سرم و محكم مي كوبم روي كنده درخت.
-بوووووووووووم!!!!
همه ساكت مي شن. يه زير چشمي به همه نگاه مي كنم و ادامه مي دم. خودشه!! خود خودشه...
-بوووووم!!!
-بوووووم!!!
-بوووووم!!!
...