عقربه های بی جهت!

 

حتی فکرشم به اندازه کافی خوب و مسخره ست. اینکه یکی مثل من بشینه این ور میز، یکی هم مثل تو بشینه اون ورش. دوتایی مون هات چاکلت سفارش بدیم و همین طور که منتظر موندیم یخ کنن یکی از اون ور خیابون، که صداش رو با دستاش جمع کرده سمت ما، داد بزنه که: "هی...!! شما دوتا که اونجانشستین!! می دونین اسفند که میشه باد از کدوم طرف میاد؟"

اونوقت تو دستت رو بذاری زیر چونه ات و با اون لبخند فوق العاده ات منو نگاه کنی. منم یه مشت باروت از جیبم در بیارم و بسپارم دست باد که ببره سمت جنوب.

 اون یارو لعنتی میره سمت شمال.

دلم سگ می زنه برات.

 

+ ظاهر سارایی

+ بازی توکا نیستانی

+ خاطره ای که از یک خیال به جا می ماند هم عمیق تر است و هم ماندگارتر.